Blommenzee is zo’n huis waar je binnenstapt en meteen snapt waarom mensen van eilanden houden. Het is knus, vol boeken die overal een eigen leven lijken te leiden, en de tuin staat altijd een beetje op springen van alle bloemen. De koffie smaakt er, om onverklaarbare redenen, nét iets beter dan thuis.
Beneden vind je een ruime, lichte woonkamer met een grote eettafel voor zes, een houthaard die elke regenbui een stuk gezelliger maakt, en een schuifpui die je zo de tuin in laat wandelen. De keuken is apart en voelt als een kleine eetplek op zich. Er staat een tafel voor vier: ideaal als je de kinderen daar neerzet met een bord pasta terwijl jij in de woonkamer eindelijk eens een gesprek kunt afronden zonder drie keer “mama/papa!” ertussendoor.
Een van de drie slaapkamers ligt beneden, direct aan de veranda en met uitzicht op de tuin. Daarnaast is een compacte badkamer met inloopdouche; heel prettig, want boven is er nóg een badkamer. Je loopt elkaar dus niet in de weg, ook niet tijdens ochtendspitsmomenten.
Boven vind je nog twee slaapkamers met vier heerlijk nieuwe boxsprings. Fris beddengoed, ramen die open kunnen, eilandlucht die ’s avonds naar binnen waait… de meeste mensen slapen er beter dan thuis.
En de keuken, die in 2023 helemaal vernieuwd werd, heeft alles wat je hart begeert. Of je nu alleen koffie zet, uitgebreid staat te koken of meer het type bent dat met een glas wijn leunt tegen het aanrecht en zegt: “Morgen kook ik.” Blommenzee is een huis om in te landen. En om weer vooruit te kunnen.
Blommenzee ligt precies op zo’n plek waar je het beste van Texel bij elkaar hebt: tussen Den Burg en De Koog, aan de rand van het bos. Vanuit het huis wandel je zo het groen in, en als je blijft doorlopen, sta je even later in het duingebied. De zee ligt op maar twee kilometer afstand. Het dichtstbijzijnde strand is Paal 15. Perfect voor een lange stranddag of een lunch bij Peek aan Zee, waar je altijd nét iets langer blijft zitten dan je van plan was.
Op loopafstand vind je een kleine supermarkt voor de snelle boodschappen. En als je ’s avonds geen zin hebt om te koken, wandel je zo naar de Worsteltent voor een verrassend goede Italiaanse maaltijd. Het soort restaurant waar je na de eerste hap denkt: dit doen we morgen misschien gewoon weer.
Texel zelf is natuur die niet schreeuwt, maar fluistert. In de duinen waait een zachte wind die je onwillekeurig tot rust brengt. Op de heide verschuift het licht zo mooi dat je even stil blijft staan - l is het maar om te kijken hoe een schaap onverstoorbaar verder graast.
Er hoeft hier niets. Niet wandelen, niet fotograferen, niet presteren. Texel is eenvoudig, rustig en echt. Natuur die je niet overdondert, maar uitnodigt om gewoon te zijn.
